Jest to duża letniskowa wieś, otoczona lasami i malowniczo położona na wysokim płaskowyżu na krawędzi pradoliny Szeszupy. Stanowi wspaniałe miejsce wypadowe na liczne piesze szlaki Suwalskiego Parku Krajobrazowego. Jest zresztą jego nie koronowaną stolicą. 

Nazwa Smolniki wywodzi się od smolarzy, którzy w XVI wieku mieli w tym miejscu swoje budy. Wieś wymieniona została w dokumencie z 1642 r. Należała wówczas do starostwa wiżajeńskiego w Puszczy Mereckiej, a w latach 1659-1864 do wiżajeńskich plebanów. 

W 1824 roku we wsi pobudowano z drewna kościół, który spłonął w 1973 roku. Na jego miejscu został zbudowany nowy. Parafia w Smolnikach została utworzona w 1919 r. Obejmuje 21 wsi, zamieszkałych przez około 1000 wiernych. Obok kościoła znajduje się stary cmentarz, a na nim odrestaurowana zabytkowa, drewniana kaplica z początku XIX w (obok na zdjęciu).

We wsi znajdują się 2 platformy widokowe na najpiękniejsze krajobrazy Suwalszczyzny. Jedna platforma to wał ozowy  z widokiem na jezioro Jaczno. Drugi punkt widokowy „U Pana Tadeusza” ( przed Smolnikami) urzeka widokiem jezior kleszczewskich: Purwin, Kojle i Perty. Oglądając wstęp filmu Andrzeja Wajdy "Pan Tadeusz" podziwiać możemy przepiękne krajobrazy rozpościerające się na mickiewiczowskiej Litwie. W rzeczywistości są to tereny Smolnik i okolic. 

Oprócz punktu widokowego warto wybrać się też do samego miasteczka, które stanowi bramę do parku krajobrazowego i ważny punkt letniskowy na mapie Suwalszczyzny.

Informacje zaczerpnięto z :

• S.Maciejewski "Po ziemi Suwalskiej"
• S.Maciejewski "Szlakami Północnej Suwalszczyzny"
• I.W. Baturowie "Po ziemi Augustowskiej"
• W.Batura "Szlakami Południowej Suwalszczyzny"
• J.Bacewicz "Podstawy wiedzy regionalnej ziemia suwalska"