Puńsk był wymieniany już jako miasto na szlaku wiodącym z Merecza do Wiżajn już w 1612 roku. Początek dla miasteczka dał leśniczy Stanisław Zaliwski w 1597 roku, fundując kościół parafialny i zezwalając na targi. W 1647 roku król Władysław IV nadał mu prawa magdeburskie z zezwoleniem na targi. Przydzielił również 60 włók ziemi. Miasteczko jednak słabo się rozwijało. Dotknęły je liczne zniszczenia w czasie "potopu szwedzkiego". W 1800 roku liczyło 583 mieszkańców i niemal tyle samo 20 lat później. Posiadało około 80 domów. Ponieważ następne dziesięciolecia nie przynosiły poprawy - nie było targów i jarmarków- mieszczanie postanowili zrzec się praw miejskich (1852 rok).

Obecnie Puńsk jest siedzibą gminy, zamieszkałą w 80 procentach przez autochtonicznią ludność narodowości litewskiej. Pielęgnują oni swą kulturę, język oraz tradycję. Także według królewskiego dokumentu, proboszczem w parafii Puńsk musiała zostać osoba znająca język litewski. Wspomniana parafia powstała z momentem wystawienia pierwszego kościoła w 1597 r. Obecna murowana świątynia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP została ukończona w 1881 r. Budowla ma styl neogotycki z elementami neoromańskimi. 

Puńsk jest ważnym ośrodkiem kulturalnym Litwinów w Polsce. Działają tu aktywnie między innymi Wspólnota Litwinów w Polsce, Dom Kultury Litewskiej z częścią muzealną, Liceum Ogólnokształcące z litewskim językiem wykładowym oraz kilka zespołów ludowych. Ukazuje się także dwutygodnik "AUSRA" - "JUTRZENKA". Okolice Puńska zachwycają pięknem krajobrazów, niepowtarzalną kulturą regionu. Kultywowana jest tradycja litewska. 

Na terenie miasteczka znajduje się wiele zabytków:   

• Kościół parafii rzymskokatolickiej pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, murowany, 1877-1881 r.   
• Synagoga ze szkołą talmudyczną, ul. Mickiewicza 58, drewniana, pocz. XX w.  
• Spichlerz koło Plebanii, drewniany z drugiej poł. XIX w.   
• 2 kaplice grobowe   
• Plebania   
• Cmentarz parafialny   
• Cmentarz rzymskokatolicki nad jeziorem   
• Cmentarz żydowski   
• Cmentarz ewangelicki