Dziś sterczą tu tylko fragmenty muru fundamentowego skrywające zasypane piwnice.Na przełomie XVIII i XIX wieku starohańczańskie dobra należały do Weroniki z hrabiów Scypionów Grabowskiej. W 1803 r. sprzedano dobra dla Andrzeja Mietlerskiego, a 10 lat później trafiły one w ręce księcia Tomasza Bogumiła Światłopełka-Mirskiego. Był on uczestnikiem powstania listopadowego, za co władze carskie skonfiskowały mu majątek, wystawiony kilka lat później na licytację. Odtąd zmieniał on często właścicieli, którzy prowadzili rabunkową gospodarkę, a grunta orne rozsprzedawali. W okresie międzywojennym Stara Hańcza była już tylko niewielkim folwarkiem należącym do rodziny Bergerów. Legendy mówią, iż w zatoce na wprost dworu cofające się wojska napoleońskie zatopiły skarb - kasę jednego z korpusów. Prawdą jest, że doszło tu w 1831 roku do potyczki polskich powstańców z carskim wojskiem. Nasz oddział został rozbity. Poległych pochowano we wspólnej mogile we wschodniej części parku. Prawdopodobnie to oni przed bitwą zatopilii kasę powstańczą w jeziorze, aby nie wpadła w ręce wroga.