Jest to popularna miejscowość letniskowa, położona na północnym brzegu jeziora Wigry, w obrębie Wigierskiego Parku Narodowego. Była już przed wojną znanym ośrodkiem turystycznym.

Wieś została założona w 1700 r. przez kamedułów wigierskich, a wyludniona pod koniec XIX w. W 1800 r. liczyła zaledwie dwie zagrody z 13 mieszkańcami. W okresie międzywojennym półwysep Łysa Góra został zakupiony przez Polskie Towarzystwo Krajoznawcze, które wybudowało przystań żeglarską oraz schronisko - którego budynek stoi do dziś, lecz nie jest użytkowany. 

W 1928 r. została tu przeniesiona z Płociczna stacja naukowo-badawcza Instytutu Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego w Warszawie. Głównym organizatorem i wieloletnim kierownikiem stacji był Alfred Lityński, jeden z najwybitniejszych hydrobiologów polskich. Stacja prowadziła badania nad florą i fauną jezior wigierskich. Placówka działała do 1939 r. Niszczejący obiekt został przejęty przez dyrekcję WPN w 1993 r., z przeznaczeniem na muzeum przyrodnicze.

Informacje zaczerpnięto z :

• S.Maciejewski "Po ziemi Suwalskiej"
• S.Maciejewski "Szlakami Północnej Suwalszczyzny"
• I.W. Baturowie "Po ziemi Augustowskiej"
• W.Batura "Szlakami Południowej Suwalszczyzny"
• J.Bacewicz "Podstawy wiedzy regionalnej ziemia suwalska"